1-انجمن :این واژه شاید کمترین جنجال و بیشترین شفافیت را به خود اختصاص دهد . انجمن یعنی عبور از تفرد و تلاش برای گامی جمعی.انجمن یعنی داشتن وسیله ای که خودش دست کمی از هدف ندارد.انجمن یعنی بی صدا بودن یک دست.پس بیراه نیست که قبل از هر تعریف ارزشی ای از سایر لغات بگوییم صرف کار تشکیلاتی لازمه جهت تعالی و تکامل هر نهضت و جنبشی است.گمان کاری که از مسیری غیر از جمع عبور کند و به نتیجه برسد یا صفر است یا عددی به جذر شده در رادیکال!

2-اسلام : این واژه پرتکرار همیشه محل مناقشه! خلاصه ای از آن است که وقتی از اسلام می گوییم موازات آنرا در انقلاب و جهش می جوییم.اسلامی که پسوند انجمن است خود را محدود به فرد نمی کند پس حیطه دخالتش بیش از همه جمع است و جامعه

3- دانشجو : فردی که وکیل ملت است و قاضی اعمال دولت.رسالتش محدود به تعداد واحدهای درسی او نیست و اسلامگرایی اش ریشه در کار جمعی دارد . دانشجو فاعل همه امور تشکیلاتی ای است که پیش و پس از او را اسلام و استقلال جهت دار کرده است .

4-مستقل : شاید بشود همه واژگان پیشین را برای شکل کار کنار یکدیگر جا داد اما برای مستقل بودن باید هزینه داد.مستقل بودنی که معنایش نه یکی به چپ گفتن و یکی به راست گفتنی است برای ایجاد تعادل نه کنار کشیدن خود از زد و خوردها برای حفظ پرچم بی طرفی.مستقل نهایت پویایی در عین عدم وابستگی یعنی معیار شدن شاخص ها برای عملکرد حاکمان نه معیار شدن حاکمان برای تفسیر معیارها!

بر پایه این 4 کلمه انجمن اسلامی دانشجویان مستقل راه خود را همچون شعار قدیمی ((نقد حکومت آری-نفی حاکمیت هرگز)) در راهی از اسلام گرایی می جوید که جمهوری اسلامی را مسیری در حال شدن می نگرد که نفی آنرا به اندازه سکوت در برابر کاستی هایش خیانت میشمرد.جستن طریقه عدالت و آزادی و استقلال را در مسیری غیر از اسلام، بیراهه میداند و دل بستن به سطح فعلی این 3 ارزش را کوچک شمردن ظرفیت های جنبش خود!